Ngonangi

Ngonangi

(Dening: Rudi Satria)

Nalika kae lagi rame usum-usume maling. Awit para tahanan sing ana penjara padha diculake merga ana virus corona utawa covid-19. Tahanan kuwi diculake supaya nyegah sumebaring virus corona ana ing Indonesia. Pamarintah netepake kebijakan sing diarani social distancing, yaiku larangan supaya wong-wong ora padha ngumpul gerombolan luwih saka wong 5. Saka kebijakan kuwi sing gawe para tahanan diculake merga ana ing tahanan mesthi padha kumpul. Ora ngira jebul merga kebijakan kuwi, malah ndadekake swasana tambah ruwet merga para tahanan sing diculake kuwi mau malah padha aktip operasi maling maneh. Kahanan sing kaya ngono kuwi rata ana ing ngendi wae, salah sijine ana ing Boyolali yaiku dhusun lemahireng.

Sawise ana pawarta kaya ngono kuwi, rame para warga dusun padha ngerondha. Nalika kuwi ngepasi wulan pasa utawa wulan ramadan. Ngerondhane diwiwiti sawise ngibadah taraweh. Jam 8 sawise taraweh, para warga padha ngumpul ing pos kampling. Senadyan pamarintah wis netepake kebijakan social distancing sing kudu ditaati, nanging warga dhusun luwih kuwatir karo malinge tinimbang karo virus corona.

Warga sing ngerondha padha rembugan ana ing pos kampling. Bubar rembugan, wargane padha bubar menyang pos-pos sing dibagi lan wis dijatah mau nalika rembugan. Ana 4 pos. Pos kulon, pos lor, pos etan lan pos kidul. Ana tambahan pos siji maneh ana ing tengah utawa pusat. Sing ngerondha wis padha budhal, ana ing kulon, lor, etan lan kidul. Pos sing tengah uga ana sing jaga senadyan namung gawe patut-patut, gawe melek-melek supaya ora katon sepi.

Saya wengi saya sepi. Hawane saya adhem lan agawe ngantuke mripat. Senadyan saben pos wis cumepak wedhang kopi lan panganan tetep wae ngantuke mripat agawe lena. Pos lor sing pancene panggonane peteng ndedet cedhak sawah lan kebonan dadi gawe saya tambahe ngantuke mripat sing padha jatah jaga ana ing kono. Supayane ora ngantuk, mula padha wargane sweeping utawa keliling ngecek panggonan-panggonan sing rawan gawe ndhelik maling utawa ngindhik maling.

Para warga padha keliling. Padha genti-gantenan karo kanca liyane. Nalika kuwi sing kedhapuk jatah pos lor padha keliling. Sengaja ora nguripake senter nalika sweeping utawa ngecek nyedhak ing sawah supaya ora dingerteni karo malinge menawane ana malinge temenan. Lah jebul malah kebenaran. Saka kadohan katon ana abang-abang cilik urup ning pojokan sawah. Diindhik saya cedhak saya katon yen abang-abang kuwi mau mawa saka udut sing disumet. Saya nyedhak saya nyedhak saya katon yen kuwi maling sing lagi ngetem utawa ndhelik. Nanging bodhone dheweke sing nyedhak kuwi mau ora nggawa gaman utawa gebug gawe cekelan. Dheweke tetep nekat nyedhak. Senadyan dhewekan, dheweke tetep wani. Awit merga kancane sing telu isih ana ning mburi lan ora ngerti yen ana maling lagi ning kana. Dheweke tetep ngindhik sarta nyedhak. Karo grayangan golek watu utawa kerikil, dheweke saya nyedhak. Nanging jebul malinge saya suwe krasa yen dheweke ana sing ngonangi.  Jebul tenan maling mau ngerti yen dheweke konangan. Ngerti yen dikonangi malinge arep ngadoh alon-alon supaya ora digeruduk warga. Warga ijenan sing nyedhak mau ya sadhar yen dheweke ya jebul dikonangi karo malinge. Nalika malinge arep ngadoh, langsung wae warga sing ngindhik mau bengok banter banget sarta karo mbalangake watu lan krikil sing ning kono.

Kancane jaga sak pos krungu kancane bengok banter. Wong telu mau langsung mlayu marani kancane. Dhasare wong telu mau kadhung lena, mula nalikane mlayu nganti kesandhung-sandhung. Ana sing kesandhung pring, ana sing jupuk gebug ning pinggiran abot ora isa, jebul sing meh dijupuk kuwi arep gawe cagak kabel. Wis! dhasare wong telu mau ora niyat jaga tenan. Saka pos liya uga krungu swarane sing bengok mau banjur padha mlayu marani. Ning kahanan jenenge wae maling, wis mesthine nduweni ilmu lan sakpiturute. Malinge mlayu banter banget, ora kecekel.

Malinge mlayu ngulon. Wargane sing ngonangi maling mau ngabari warga dhusun liya sing sisih kulon supayane waspada lan nyegat maling sing mlayu mau ning kana. Sawise kuwi para warga mbacutake sing padha ngerondha ning ngepose dhewe-dhewe nganti tekan wektu sahur. Awit wis dirasa cukup aman nalika sahur merga wargane sing ning omah ya wis padha tangi kabeh.

Wayah awan dhusun aman. Awit merga ora mungkin malinge mlebu nalika padhang awan-awan kaya ngono kuwi. Nanging, sinau saka kedadeyan wingi. Awit dina kuwi kabeh wong-wong sing udu asli warga kono utawa ora kenal lan udu warga kelurahan kono mesthi diawasi lan dipantau.

Ganti dina, ganti sing jaga, ganti sing ngerondha. Padatane padha sing wingi. Sing kedaphuk jatah rondha kumpul dhisik menyang pos kampling tengah utawa pusat. Sawise kumpul kabeh komplit lagek dibagi sapa wae sing entuk jatah jaga pos-pos ana ingin kulon, lor, etan lan kidul.

Jatah jaga pos uwis didum rata, saben pos ana wong 4. Kajaba pos tengah. Pos tengah paling rame merga kerep gawe melek-melek wong ana dhusun kono. Para warga padha budhal menyang pos sing wis dadi jatahe dhewe-dhewe mau.

Patang dina sawise kedadeyan maling arep isa mlebu dhusun wingi, ora ana tandha-tandha ana maling arep mlebu dhusun maneh. Ora ana katon maling arep mlebu rono maneh, para warga akhire ngrasa ayem tentrem maneh. Nanging jebul rasa ayem tentreme warga ora suwe.

Ana maling wis isa mlebu ana ing dhusun kuwi, para warga kecolongan. Ora ngira ora nyana. Nalika kuwi mlebu wayah salat isya terus lanjut teraweh, kaya padatane. Nanging jebul malinge malah operasi wayah jam semono, wayah salat teraweh. Saiki sing dadi sasaran utawa dalan mlebune maling ana sisih etan pojok kidul. Malinge mlebu saka kidul, saka ngalas.

Nalika kuwi wayah salat teraweh. Para warga lagi padha teraweh neng mushola utawa masjid. Malinge mlebu saka arah alas sisih kidul etan, pojok. Kaya dene maling umume, dheweke ya ngerti wae yen omah neng kono kuwi lagi sepi merga padha menyang teraweh kabeh. Awit omah sing dileboni maling kuwi mau cedhak masjid, sisih-sisihan.

Malinge sirahe wis mlebu niliki jero omah kuwi kosong apa ora, awit lawange ora dikancing karo wing nduwe. Lagi sirahe sing mlebu karo clingak-clinguk, ana bocah-bocah cilik weruh. Dhasare bocah-bocah, menyango teraweh kudu salat jebul malah dolanan ning jaba. Nanging malah dadi kebenaran nalikane bocah mau ora melu salat teraweh malah dolanan, bocah-bocah mau malah padha ngerteni maling sing arep mlebu omah nyolong kuwi. Langsung wae, bocah-bocah kuwi kabeh mau padha bengok banter ana maling. Malinge mlayu. Ngerti konangan, malinge langsung njranthal mlayu ngalor, menyang buri omah sing isih rengket karo wit-witan lang etane ana kalen. Malinge mlayu banter banget. Tibake jam semono kuwi durung ana sing padha jaga merga isih padha salat teraweh neng mushola utawa masjid.

Langsung wae wong sing ana mushola cedhak omah mau menthong-menthong yen ana maling, karo liyane ngabari dhusun liya yen ana maling mlayu ngalor cedhak kalenan. Sakwise kuwi langsung wae bar salat langsung padha metu jaga ana ing pos-pos tanpa kudu kumpul neng pos tengah dhisik. Malahan langsung padha keliling goleki maling sing mlayu mau ana ing kebon, mbokmenawa kebenaran ketemu malinge mau. Nganti tekane sahur, tekan esuk byar. Malinge ora kecekel. Ora ketemu. Malinge lolos.

Sawise kedadeyan kaya ngono kuwi mau,  ngerondhane sansaya diketati lan luwih tertib supaya ora kedadeyan maneh maling isa kecolongan arep mlebu dhusun. Semono uga karo warga liyane sing ora ngerondha, mligine ibuk-ibuk sing ana ngomah supaya luwih telaten meneh. Yen arep lungo menyang ngendi wae wayah bengi, omahe supaya ditutup karo dikunci masio kuwi cedhak lan sedela. Tetep omahe kudu dikunci yen ora ana wong babar blas neng omah.